İçimden bir seni aldılar bir de senin sevgini
belki kendi içimde yeşeren bir umudum vardı
belkide seni unutacaktım
yoluma bakacaktım
hayat benim hayatım yaşam benim yaşamım aşk benim aşkımdı
bazı duygular dile gelir bazıları kaleme sıkışır bazıları da içini kemirir
beni yedi bitirdi bu duygu hep senin hakkında birşeyler duymaktan bıktım
her şey seni bana hatırlatıyor gibi
Seni hatırlatan şeylerden bıktım
uzaktayken anlıyor insan gerçekleri
görüyor geçmişini lekeleri
gel dedin de gelmedim mi ?
kal dedin de sevmedim mi ?
beni kaybettiğin gün ben hayata döndüm
geldiğim gün anladım ki
Seni sevmek beş para etmez !
bunları anla diye söylemiyorum saat gecenin en karanlık vaktinde iken ben sadece zehrimi akıtıyorum
kusuyorum nefretim
ama birşey farkettm
artık eskiden saatlerce dil döktüğüm insan artık gözümde bir hiç
artık kelimeler yetersiz kalıyo
gözlerin bir hiçi anımsatıyor
kolay anlaşılan sözler yok artık kalemim de
eğrelti hayatlarda eğrelti insanlardık sadece
Sevim Soytemiz
